Bliżej, głębiej

Jogurcik

Bliżej, głębiej

Jeszcze nigdy nie byłam tak blisko swej świadomości
Czuję, że zbliżam się do odkrycia tajemnicy życia
Czuję, że jestem już blisko sedna sprawy
Sens istnienia mam na wyciągnięcie ręki
Wiem coraz więcej i ta wiedza mnie niszczy
Co będzie, jeśli wszystko okaże się inne
Inne od tego, co zaplanowałam?
Z każdym kolejnym krokiem zagłębiam się w otchłań
Idę za niewidzialnym światłem w nieistniejącym tunelu
Jestem coraz bliżej mojego idealnego świata
Ale czy ten strach jest właśnie tym, co chciałam osiągnąć?
Czuję, że to rozsadza mi głowę
Już niedługo, muszę wytrzymać
Ja po prostu muszę się dowiedzieć
Po co zostałam stworzona
Jestem coraz bliżej sensu życia
Jestem coraz bliżej
Jestem coraz bliżej
Czy ten obraz zniszczenia naprawdę powstał w mojej głowie?
Jestem ślepa i głucha
Ale to już tak niedaleko
Podążam błędnymi ścieżkami
Ale przecież ta następna może być właściwą
To nic, że za każdym zakrętem czyha ślepa uliczka
Odnajdę siebie w labiryncie myśli i wspomnień
Jestem jak mucha uporczywie wpadająca prosto w sieć pająka
Jak ćma lecąca w stronę światła
Ale ja kocham igrać ze śmiercią
A podobno złego diabli nie biorą
A więc niech szatan nie próbuje mną zawładnąć
Jeżeli będę chciała, sama do niego przyjdę
Póki co błądzę, lecz jestem już blisko
Fałszywe fatamorgany mojej osobowości rozwiewają się z każdym krokiem
Ja idę przez mgłę
Prosto ku swemu przeznaczeniu
Tylko dlaczego tu jest tak mroczno?
Jestem coraz bliżej
Jestem coraz bliżej
Czy to moje demony śledzą każdy mój ruch?
Dziś każdy upadły anioł jest mi przyjacielem
A krwawe cienie na jego czarnych skrzydłach
Są dla mnie nic nieznaczącym szczegółem
Nie boję się już niczego
I nic nie może mnie przestraszyć
Ale dlaczego odczuwam lęk, myśląc o samej sobie?
Jestem coraz bliżej
Jestem coraz bliżej
Nie ograniczają mnie już żadne ściany
Tylko gdzie się podziała moja wrażliwość?
Miłość, nienawiść, radość i gniew
Wszystkie emocje zlewają się w bezkształtną całość
Czy ja oszalałam?
Nie odróżniam przyjaciół od wrogów
Przestaję rozumieć samą siebie
Kim ja jestem?
Aniołem zniszczenia czy demonem zemsty?
Szukając sensu, straciłam samą siebie?
To nie ma już żadnego znaczenia
Jestem coraz bliżej
Jestem coraz bliżej
A każda przelana łza
Każda przelana kropla krwi
Każda niepotrzebna blizna na moim ciele
Każde zło zostanie pomszczone
Co wy zrobiliście z moją wrażliwością?
Dlaczego zmieniliście mnie w potwora?
Co wy zrobiliście z moją niewinnością?
Czy właśnie tego ode mnie oczekiwaliście?
Teraz wasze dzieło obróci się przeciw wam
I po co kształtowaliście tę moją bezwzględność?
Muszę odszukać swój sens
Jestem coraz bliżej sedna sprawy
Jestem coraz bliżej
Jestem coraz bliżej
Ale nie łudźcie się, jeszcze po was wrócę
Przecież już i tak jestem potępiona
Ludzie, co wy zrobiliście z moją miłością?!
Teraz tonę we własnej nienawiści
Jestem coraz głębiej
Jestem coraz głębiej
A wy razem ze mną
Zabiorę ze sobą do grobu cały ten przeklęty świat
Co wy ze mną zrobiliście?
To siedzi w mojej głowie
Więc zakrywam uszy rękami i wrzeszczę z całych sił
Zapadam się coraz głębiej
A wy razem ze mną
Wpadacie w otchłań mojej własnej osobowości.