Myśli na chodniku

Jogurcik

Wczorajszy. Jeszcze ciepły, ale stan zdołowania już nieaktualny.

Myśli na chodniku

Pamięć niweluje
Czas i miejsce
Pozbywa się faktów
Pozostawiając tylko szczegóły
Grubo wyciosane na chodniku
Tajemnym szyfrem wieloznaczności
Błędnie odczytane dane
Jedno po drugim skreślam
Wszystkie zbędne słowa
Obietnice źle zrozumiane
Zapomniane lub zignorowane
Oto jest
Część tego, co siedzi w mojej głowie
A czego nawet ja nie jestem w stanie
Rozwikłać prawidłowo
Zagadki bez rozwiązania
Błędnie zapisane dane
Jedno po drugim skreślam
Każde Twoje słowo
I moje myśli
Nie wiem, czy szukam dziury w całym
(pęknięcia na chodnikowej płycie)
Czy może jest odwrotnie
Mając nadzieję i się jej pozbywając
Poszerzam listę (słów na chodniku) o drobiazgi, które później
Skreślę grubą linią zapomnienia
Hmm, dobrze byłoby wymazać
Całość wylęgającą się w moim umyśle
Niczym larwy próżności
Egoizmu skrytego za uczuciem zwanym miłością
Które ma spore szanse zmienić się
W obsesyjny stan wiecznego przygnębienia
Siedząc w samotności przepełnionej
Ludźmi, którzy mnie nie widzą
Na obrotowym krześle, które bardzo chce
Pozbyć się mego ciężaru jak najszybciej
Otoczona śmiechem tych, którzy zwą się
Moimi przyjaciółmi
I w perwersyjny sposób czerpiących zyski
Z moich wzlotów i upadków
Myślę, że teraz
Nadszedł ten czas, aby powiedzieć głośno
Że odchodzę w lepszy świat
Pozbawiony szaleństwa emocji
Bez podziału na role
Tylko tłum
Znikną wszystkie słowa
Na chodniku.