Zetrzeć im z twarzy uśmiech

Jogurcik

Zetrzeć im z twarzy uśmiech

Zetrzeć im z twarzy uśmiech
A z serc wydrzeć radość
Żyć dla siebie, nie dla innych
Odizolować się
I żyć w zapomnieniu
Błogim spokoju
I niezmąconej ciszy
Zanim podzielę swoją duszę
Na jeszcze więcej kawałków
Czerwonych jak kropelki krwi
Zanim świat doprowadzi mnie do bankructwa
A cudza rozpacz wedrze się w serce
Nim umysł przeniknie ich płacz
I nieme błagania
Ukryć głowę w dłoniach
Zagłuszyć wrzaskiem wszystko inne
Zignorować wyciągnięte dłonie proszących o litość
Być panią swego losu
Jedyną i niepodważalną
Och, jak trudno mi być idealną
Kiedy wokół taka pustka
Wypełniona bezmyślnymi istnieniami
Zniknąć
Stać się niewidocznym
Niech już żadne ludzkie oko
Nie patrzy na mnie z taką nadzieją
Odejść
Gdziekolwiek
Jak najdalej stąd
Zapomnieć o sentymentach
Zatracić się w samotności
Gdzie są ci wszyscy, którzy tak bardzo mnie potrzebowali?